Rozdział 1.

Postanowiłam, że na początek mogę dodać ten rozdział.
Na zachętę, albo nie :D
                                                                                                                                

Koniec lipca. Promyki słońca wkradły się przez okno oświetlając twarz szatynki. Dziewczyna powoli się budziła. Kiedy otworzyła oczy rozejrzała się po pomieszczeniu. Na fioletowej ścianie wisiało zdjęcie, na którym była wraz ze swoimi przyjaciółmi - Harrym i Ronem. Zrobiło się jej smutno. Przypomniała sobie wszystko, co wydarzyło się w ciągu tego roku: przyjście Dolores Umbridge, powstanie Gwardii Dumbledore’a, poznanie Graupa i śmierć Syriusza. To ostatnie bardzo wstrząsnęło wszystkimi, którzy mieli okazję go poznać. Najbardziej przeżył to Harry. Syriusz był dla niego przyjacielem, ratunkiem od życia z Dursley’ami… ,,To był okropny rok” – pomyślała Hermiona i wstała z łóżka.

Dziewczyna umyła się i zeszła na śniadanie. Jej mama krzątała się wesoło po kuchni. Z góry można było czuć zapach jajecznicy, którą przyrządziła pani Granger.
-Dzień dobry. – powiedziała Hermiona z uśmiechem.
-Dzień dobry. Jak ci się spało?
-Dobrze. Gdzie jest tata?
-Musiał dzisiaj wcześniej wyjechać, bo w wiadomościach zapowiadali korki. Jedz już, bo ci wystygnie! – zaśmiała się Jean Granger i poszła w tylko sobie znanym kierunku.

Hermiona jadła swoją jajecznicę, słuchając muzyki w radiu. Chwilę później usłyszała pukanie w szybę. Wpuściła do środka trzy sowy. Jedną z nich była Świstoświnka, drugiej nie znała. W jednej z koper znalazła list od Ginny.

Droga Hermiono,

co u Ciebie? Mam nadzieję, że Tobie wakacje mijają równie dobrze jak mi. Co powiesz na to, żeby wpaść do Nory? Harry przyjechał kilka dni temu, razem z Ronem nie dają mi spokoju :). Odwiedź nas jak najszybciej.

Ginny

PS Masz pozdrowienia od Rona, Harry’ego, Freda, George’a, mamy i taty :)

Dziewczyna uśmiechnęła się i od razu odpisała przyjaciółce, że przyjedzie na trzy ostatnie tygodnie wakacji.

Pozostałe dwa listy miały na sobie pieczęć Hogwartu. W pierwszym Hermiona znalazła wyniki SUMów. Prawie ze wszystkich przedmiotów dziewczyna osiągnęła „WYBITNY”, wyjątkiem była Obrona Przed Czarną Magią, z której  miała ,,POWYŻEJ OCZEKIWAŃ”.  W drugim był spis podręczników na szósty rok nauki w Hogwarcie i notka przypominająca o tym, żeby w czasie podróży do szkoły dziewczyna stawiła się w wagonie prefektów. Zadowolona z siebie skończyła śniadanie.

,,Muszę kupić prezent dla Harry’ego” – pomyślała, po czym umyła talerz i poszła do swojego pokoju się przebrać. Ubrała jasnoniebieskie szorty i zwykłą, czarną bokserkę. Do tego dodała okulary przeciwsłoneczne i bransoletkę. Kiedy zeszła na dół w salonie zobaczyła obojga rodziców rozmawiających przy kawie.

-Moglibyśmy jechać na Pokątną? Chciałabym kupić prezent dla Harry’ego i zrobić zakupy do szkoły.
-Dobrze. Idź do samochodu, my zaraz przyjdziemy.

Hermiona założyła na nogi czarne trampki i wyszła z domu. Wsiadła do srebrnego Audi A4. Chwilę później dojechali do Dziurawego Kotła i znaleźli się na ulicę Pokątną. Rodzice dziewczyny udali się do księgarni, gdzie kupili wszystkie potrzebne Hermionie podręczniki. W tym samym czasie szatynka postanowiła poszukać jakiegoś prezentu dla przyjaciela. Znalazła książkę ,,Poradnik dobrego szukającego”, którą od razu kupiła.

         Szatynka przeanalizowała listę potrzebnych rzeczy, po czym poszła kupić nowe pergaminy, pióra i składniki do eliksirów. Później udała się do sklepu Madame Malkin, gdzie nabyła nową szatę. Następnie odnalazła rodziców, z którymi poszła na lody do mugolskiej części Londynu.

-Tutaj jest napisane, że potrzebna jest jeszcze szata wyjściowa. Czyli musimy jeszcze kupić sukienkę. – odezwała się Hermiona.
-To wy idźcie po tę sukienkę, a ja zaniosę zakupy do samochodu….-powiedział pan Granger.
- Dobrze, kochanie. Mógłbyś kupić jeszcze owoce, chleb i mięso?
-Oczywiście.
-Świetnie! To my już idziemy.

         Hermiona i jej mama były już w czterech sklepach, ale nic nie znalazły. Kiedy szły uliczką zauważyły mały sklepik z sukniami na wystawie. Kobiety od razu udały się w tym kierunku. Za ladą stała staruszka, która sympatycznie się uśmiechała.
-Dzień dobry-powiedziały równocześnie przybyłe.
-Witam panie, w czym mogę pomóc?
-Potrzebuję sukienki na bal.
-Oczywiście, proszę zaczekać chwilę.-powiedziała kobieta, po czym odeszła w tylko sobie znanym kierunku. Chwilę później wróciła z kartonem w rękach. Otworzyła go i wyciągnęła piękną, złotą suknię. Jej górna część połyskiwała od małych kryształów, natomiast dół był puszczony luźno i lekko posypany brokatem, co dodawało kreacji uroku. Hermiona zaniemówiła z wrażenia. Gdy otrząsnęła się z szoku wzięła sukienkę i poszła ją przymierzyć. Efekt był zniewalający. Suknia idealnie współgrała z cerą dziewczyny, eksponowała biust i podkreślała talię. Pani Granger zapłaciła za kreację i z córką ślicznie podziękowała miłej staruszce. Następnie kupiły parę szpilek i baleriny, aby dziewczyna mogła przebrać buty. Zadowolone wróciły do samochodu. George Granger, widząc miny dwóch najważniejszych kobiet w jego życiu, zaśmiał się i wsiadł do samochodu. Podróż minęła szybko i nim wszyscy się obejrzeli, byli już w domu.

         Reszta dnia minęła Hermionie w zawrotnym tempie. Dziewczyna bawiła się trochę z Krzywołapem, czytała książkę i rysowała. Około godziny osiemnastej stwierdziła, że pójdzie na spacer. Ubrała szarą bluzkę z napisem ”MAKE LOVE” i czarne rurki. Gdy zeszła na dół założyła na nogi czarne trampki.
-Mamo! Wychodzę!
-Dobrze, ale miej włączony telefon i nie wracaj późno!

Hermiona postanowiła pójść do parku. Usiadła na chwilę na ławce i patrzyła na kaczki pływające w stawie. Po kilku minutach wstała. Idąc w chodnikiem potknęła się o wystający korzeń i wpadła na jakiegoś chłopaka idącego przed nią.
-Przepraszam, nie za…
-Patrz jak łazisz Granger!
-Malfoy? Co ty robisz w tej części Londynu?
-Nie powinno cię to obchodzić, głupia szlamo.

I odszedł. Hermiona wpatrywała się w plecy blondyna, po czym ruszyła w kierunku lasku.